Verena Scherpenhuijsen Rom

‘MIJN HELE LEVEN BEN IK AL KUNSTZINNIG BEZIG'

Zonder kunst is het leven zo kaal. Met die instelling komt Verena Scherpenhuijsen-Rom (94) al jarenlang naar diverse schilder- en tekenlessen bij Scholen in de Kunst. “Kunst is hartstikke nodig, ik zou wel willen zeggen: een noodzaak.”

Al zolang ze zich kan herinneren, schildert Verena al. Geboren en getogen in het Zwitserse Zürich is ze nog altijd een groot liefhebber van de bergen. “Ik heb in mijn leven veel landschappen geschilderd. Vaak in aquarel, en inderdaad veel bergen. Als kind ging ik naar de vrijeschool en ontdekte al vlot mijn kunstzinnige inslag. Ik werd toegelaten tot de kunstacademie, maar ik koos uiteindelijk voor het conservatorium. Ik speelde viool en heb nog in het Concertgebouw in Den Haag gespeeld.”

Liefde
Voor de liefde kwam ze na de oorlog naar Nederland. “Ik ontmoette mijn man en daarna hebben we altijd hier gewoond. Met onze vier kinderen en in die tijd ook met 25 dieren: kippen, honden, katten, konijnen en één fazant. Inmiddels heb ik tien kleinkinderen en ik houd alles bij wat ze doen. Mijn twee dochters, zoon en hun kinderen gaan een trail lopen in Nepal, daar ben ik ook geweest, wat een prachtig land.”

Dergelijke verre reizen maakt Verena niet meer, maar ze is nog wel geregeld in haar thuisland te vinden. “Twee jaar geleden heb ik nog een tandem paragliding-sprong gemaakt. Dat was een geweldige ervaring om zo in alle stilte over de bergen te suizen.”

Van landschap tot portret
Al pratend lopen we even naar boven, waar in de logeerkamer vele kunstwerken van haar hand hangen. Van landschappen, bloemen, kleurrijke acrylwerken en enkele portretten. “Het is niet zoveel meer, want mijn kleinkinderen hebben enkele schilderijen meegenomen om hun kamers mee te versieren.” Ze vertelt verder over haar voorliefde voor kunst en creativiteit. “Mijn hele leven ben ik al kunstzinnig bezig. Nu maak ik nog quilts en ik heb twintig jaar gewerkt als kunstzinnig therapeut, vele kinderen heb ik begeleid die het even lastig hadden.”

Cursussen
Alweer jaren geleden attendeerde een buurvrouw haar op de cursussen. “Ik ben begonnen met een cursus aquarel schilderen. Dat vond ik heerlijk, juist omdat er zoveel beweging in zit. Daarna ben ik overgestapt naar de cursus portretschilderen van Michiel Jansen om eens iets anders op te pakken. Hier leer ik weer op een andere manier tekenen. Ik ben nog altijd verrast wat er op het doek verschijnt.”

Harmonieuze sfeer
De lessen bevallen haar goed, er heerst een harmonieuze sfeer en het is een groep aardige mensen. “Je moet al wel iets kunnen. Michiel loopt rond en geeft heel fijntjes tips. Je kunt altijd nog weer wat verbeteren, hoe goed je ook bent. Al hou ik er niet van om op het laatst nog iets te corrigeren, die schilderijen verdwijnen vaak in de prullenbak.”

Doorgaan
Hoe lang ze er nog mee door kan gaan weet ze niet. “Ik ben natuurlijk al oeroud en het lange staan aan de ezel is zwaar voor mijn lijf. Wellicht ga ik hierna verder met thuis schilderen, gewoon aan tafel. Net als mijn yogadocent, die komt ook aan huis. Zo blijf ik heerlijk creatief bezig.”