Feloranje karpers zwemmend tussen berkenbomen, abstracte landschappen in verrassende kleuren: het is bijzonder werk dat momenteel op onze vierde verdieping hangt. De kunstenaar, Marloes van den Berg, is al jaren cursist bij Anne Marie Spijker. We spraken met haar over haar werk en wat de lessen haar hebben gebracht.
Wanneer ben je begonnen met schilderen?
‘Ik ben altijd wel creatief bezig geweest, ik heb de opleiding Illustreren aan de Hogeschool voor de Kunsten gedaan. Schilderen was daar wel een onderdeel, maar ik heb nooit echt klassieke schildertechnieken geleerd. Dus echt schilderen doe ik pas sinds ik de lessen bij Anne Marie volg.’
'Ik had het zo gemist!'
Waarom besloot je les te nemen?
‘Pas toen ik jaren geleden een overstap naar een andere baan maakte, kwam er weer ruimte om te schilderen. Ik deed toen een proefles bij Anne Marie. Daar merkte ik dat ik het zo had gemist! De ontspanning die het geeft om iets voor jezelf doen, dat had ik lang niet meer gevoeld. De toenmalige groep wilde graag met olieverf gaan schilderen en dat wilde ik eigenlijk ook graag proberen. Het was dus het perfecte moment om in te stappen.’
‘Tijdens die eerste lessen, dat weet ik nog heel goed, had ik heel erg in mijn hoofd hoe iets moest worden. Dat leverde natuurlijk de nodige frustratie op. Tot het moment dat ik iets met een landschap ging doen. Anne Marie zei: “Je moet meer met die lijnen doen, met die beweging in het landschap meewerken, daar toetsen neerzetten.” Ik volgde haar advies op. Anne Marie zei destijds dat het een doorbraak was in mijn manier van werken. Toen kon ik dat niet gelijk zo voelen ,maar als ik er nu naar kijk begrijp ik wel wat ze bedoelde. Daarna ben ik echt anders gaan werken. Dat bewuste landschap heb ik nog steeds in de slaapkamer hangen.’
Hoe begin je met een nieuw werk?
‘Meestal begin ik gewoon en dan zie ik wel waar het naartoe gaat. Als ik van tevoren bedenk wat ik ga maken, pakt het meestal toch anders uit. Ik heb ook geen favoriet materiaal, dat past niet zo bij mij. Als ik me bijvoorbeeld voorneem om alleen met potlood te werken, dan doe ik vooral dat niet. Leg mij niet vast!’
'Als ik van tevoren bedenk wat ik ga maken,
pakt het meestal anders uit'
‘Ik begin vaak met heel dun opzetten, heel aquarelachtig, dat doe ik zowel met olieverf als met acryl, , ik begin eigenlijk altijd voorzichtig. Maar altijd komt het moment dat je flink gaat aanzetten. Dat is spannend, dat hoort ook een beetje bij het proces, dat je denkt ‘o god, wat heb ik nou gedaan, dit vind ik helemaal niet mooi!’
Schetsboeken van Marloes
Kun je een moment beschrijven dat de inbreng van de docent je verder hielp?
‘Ik liep eens vast met een schilderij. Ik vond het niet mooi, maar wist ook niet meer hoe ik verder moest. Anne Marie nam me toen mee naar de andere kant van het lokaal. Ineens zag ik andere dingen, alleen door de afstand die ik nam. Zij ziet altijd andere dingen dan die ik zie, omdat ik er gewoon te dicht op sta.’
‘Dat soort advies vind ik heel prettig, ik ervaar haar inbreng ook meer als een soort wisselwerking. Ze reikt iets aan en het is aan mij om daar wel of niet iets mee te doen. Soms stelt ze bijvoorbeeld een bepaalde kleur voor waar ik niks mee heb. Dan denk ik ‘o nee, daar wil ik echt niks mee doen!’, maar soms werkt het echt supergoed, dat heeft zij dan al gezien. Je moet niet alleen maar je eigen ding doen, maar soms ook even in het diepe springen en een ander pad inslaan dan je zelf zou kiezen.’
