De afgelopen tien weken zijn twaalf jongeren tussen de 16 en 25 jaar over een drempel heen gestapt door mee te doen aan het project Mijn Podium. Vrijwel niemand van hen had verwacht dat ze in de loop van de weken in een groep theater zouden gaan maken, zouden leren stage fighten, een monoloog zouden durven te spelen en elke week opnieuw met plezier de vloer op zouden gaan zonder te weten wat de les ze zou brengen. Na afloop van de allerlaatste les vertellen Raisa, Espen, Sofia, Elise en Yarno hoe ze het project hebben ervaren.
Espen: “Wat mij betreft had het veel langer mogen duren. Ik vond het fantastisch om mee te doen en de docenten vulden elkaar goed aan. Hun manier van lesgeven sloot aan bij waar wij behoefte aan hadden. Iedereen hier heeft zich aangemeld via een therapeut, begeleider, buurvrouw, de school of het UWV. Toneel had altijd al mijn interesse. Vorig jaar heb ik auditie gedaan op de toneelschool, ik kwam best ver, maar op een bepaald moment kreeg ik paniekaanvallen. Toen dacht ik: ik moet ergens rustig beginnen, eerst ervaring opdoen. Dat is hier gelukt. Ik ben heel kritisch op mezelf, maar door deze lessen voel ik me zelfverzekerder.”
Sofia ging een poos naar theaterschool de Springplank in Amersfoort. Nu, bij Mijn Podium onder leiding van theaterdocent Guillermo Hilversum en jongerenbegeleider Jeppe Zekhuis, kon ze echter meer haar eigen speelstijl ontwikkelen én meer van zichzelf kwijt, zegt ze. “In de scènes kon je dingen uit je eigen leven erbij betrekken. Soms waren de lessen therapieachtig, een combinatie van acteren en een beetje over jezelf praten. We hebben zelfs een keer iets uit iemands leven nagespeeld. In het begin was het wel even aftasten in de groep. Als je elkaar beter leert kennen, word je vrijer en durf je meer.”
Raisa knikt. Haar woonbegeleider stelde haar voor de cursus te doen, zegt ze. “Ik vind toneel leuk, maar tegelijk superspannend. Als je speelt moet je uit je comfortzone stappen en een andere kant van jezelf laten zien. Ik twijfelde van tevoren of ik de cursus wilde afmaken, maar zodra ik hier binnenkwam voelde het oké. De anderen bleken het ook spannend te vinden. Ieders grenzen werden gerespecteerd, zonder oordeel. Wilde je iets niet doen, dan hoefde het ook niet. Het belangrijkste was dat je je comfortabel voelde.”
Begeleider Jeppe vult aan: “Sommige deelnemers hebben veel te verstouwen in het leven. Voor hen was het soms een hele overwinning om hier überhaupt naartoe te komen. Als ze een keer alleen kwamen kijken, vonden we dat al veel waard. Je steekt er altijd wat van op. En zo blijf je toch onderdeel van de groep.”
Elise werd door haar psycholoog geattendeerd op de theaterlessen. “Het leek hem iets voor mij en ik geef hem helemaal gelijk. Het is leuk om met toneel bezig te zijn. Je krijgt een opdracht en dan moet je improviseren of je eigen verhaal bedenken. Meestal speel je iets met z’n tweeën, maar Guillermo heeft ook een paar monologen geschreven. Die bereidde je in de les kort voor en mocht je nog een beetje aanpassen. In je eentje spelen was best eng, maar het ging goed. Zelf een monoloog schrijven kon ook. We leerden hoe je iemand aan zijn haren over het podium kunt trekken, dat was heel grappig. Sofia valt haar bij: “En we hebben geleerd hoe je doodvalt op het toneel.”
Ook Yarno is enthousiast. “Er was veel variatie in de lessen. We hebben ook drie voorstellingen bezocht, ze waren heel verschillend. Superleuk. Als afsluiting gaan we nog iets zien. Ik was nog nooit naar het theater geweest. Vooral een voorstelling door jongeren die de vooropleiding van de Theaterschool in Amersfoort doen, sprak me aan. Het waren leeftijdgenoten van ons, je zag dat ze heel goed contact met elkaar hadden.”
Wat nemen de deelnemers van deze cursus mee naar het dagelijks leven? Espen: “Het gevoel van veiligheid. Weten dat je meer van jezelf kan laten zien en dat mensen meer begrijpen dan je denkt. De cursus biedt een veilige ruimte voor jongeren. Er wordt zo goed gelet op hoe het met je gaat.”
Sofia: “Het is fijn dat we hierna nog steeds contact kunnen opnemen, met elkaar en ook met Jeppe.”
Raisa, Espen en Yarno willen graag iets blijven doen met toneel, misschien door reguliere toneellessen te gaan volgen. Raisa: “In elk geval willen wij drieën kijken of we samen verder kunnen gaan, dat hebben we net besloten. We moeten kijken of dat mogelijk is en waar dat zou kunnen. Iedereen in de groep is welkom om zich aan te sluiten.”
Weinig geld en toch op les?
Misschien kom jij ook in aanmerking voor een bijdrage in het lesgeld.