Jinava Hebbo

‘HIER STROOMT MIJN CREATIVITEIT WEER'

Al sinds Jinava (22) zich kan herinneren tekent ze. Maar door de oorlog in Syrië lukte dat een flinke periode niet. Nu ze sinds twee jaar veilig in Nederland woont, stroomt haar creativiteit weer. Als stagiaire bij Scholen in de Kunst is ze het liefst in het tekenlokaal te vinden.

Het is even zoeken om Jinava te vinden, want ze is aan het helpen in het tekenlokaal. Daar assisteert ze tekendocent Kathelijn van Dongen en kan ze meteen haar Nederlands verbeteren. Eenmaal in Café Bruis, onder de boom op de vierde verdieping, vertelt de Koerdisch-Syrische jonge vrouw hoe haar leven is verlopen.

“Toen we nog in Afrin woonden was ik altijd aan het tekenen en schilderen. Een oom van mij is kunstenaar en zijn huis stond vol met verf, schilderezels, doeken en tekenspullen. Daar mocht ik ruimschoots van gebruik maken. Ik was altijd zo gelukkig daar.”

Vluchten
Toen ze met haar ouders en twee broers naar Turkije moest vluchten, had ze geen plek in haar hoofd en hart om te doen wat ze het liefste deed. “Ik kon twee jaar niet naar school en was van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat aan het werk in een naaifabriek. Ik kan goed kleren naaien, net als mijn moeder. Maar dan was ik zo moe aan het einde van zo’n werkdag. Van tekenen kwam niets terecht.”

De zon schijnt weer
Nu ze sinds twee jaar in ons land is, schijnt de zon weer in haar leven. “Sinds kort wonen we als gezin hier niet ver vandaan. Ik volg nu een mbo-opleiding zorg en mag hier stagelopen, dat is geweldig. Mijn contactpersoon bij het asielzoekerscentrum wees me op de lessen van Scholen in de Kunst. Het is zo fijn om me hier welkom te voelen. Ik doe allerlei praktische taakjes, zoals helpen bij de bar, de posters vervangen, tafels opruimen en ik mag dus aan de tekenlessen meedoen.”

Alles wat ik zie
“Als ik een dag niet getekend heb, dan mis ik het echt. Het is mijn manier om me uit te drukken. Ik kan mijn blijdschap, maar ook mijn verdriet en boosheid in de tekeningen kwijt. Want mijn zus en haar kinderen zijn achtergebleven in Syrië, ik mis haar. Ik teken veel portretten en ook bloemen, alles wat ik zie. Mensen zeggen dat ik talent heb, maar ik doe het vooral omdat ik het zo fijn vind en er blij van word.”

Droom
Jinava’s ouders steunen haar om verder te gaan met tekenen en schilderen. “Mijn doel is om eerst mijn school af te maken en dan door te stromen naar de kunstacademie. Daarom is het zo fantastisch dat ik hier de ruimte krijg om kunst te maken. Ik heb al met licht en donker gewerkt en ook een beeld geboetseerd. Ik kom elke keer weer met een ander schilderij thuis. Mijn moeder zei pas grappend: ‘Waarom blijf je niet in het Eemhuis slapen?’ Ik ben hier inderdaad veel en graag. Voor mij betekent het zoveel dat ik hier mijn creativiteit kan laten stromen.”