Onze cursusgroepen beeldend laten tijdens bijzondere exposities zien wat zij tijdens de lessen creëren. En zo gebeurt het dat de gangen in het Eemhuis en ICOON worden omgetoverd tot kleurrijke expositieruimten. Ook het Kunstplein, Café Bruis en de centrale hal in ICOON worden gebruikt voor het etaleren van de mooiste creaties. Bovendien richten we met het grootste gemak een tentoonstelling op andere locaties in. Bijvoorbeeld in de Elleboogkerk, het Rietveldpaviljoen of De War. Loop ook eens (gratis) binnen; je kijkt je ogen uit!
Foto's: Henry Krul
Je staat er niet zo gauw bij stil, maar in de loop van een cursusjaar wordt er een vracht aan kunstwerken geproduceerd: minstens een container vol keramiek, beeldhouw- en boetseerwerk, koffers vol sierraden, dikke stapels foto’s, tekeningen en etsen en kilometers schilderijen. Bij een muziek-, dans-, of theatervoorstelling kun je na afloop de stoelen wegzetten en de speelvloer aanvegen, de foto’s inplakken en klaar is kees. Maar beeldende kunst? Waar blijft dat allemaal?
Bewaren
Stel dat we niet alleen enthousiaste, maar ook kritische cursisten ‘kweken’. Dan gaat de helft op den duur toch de kliko in, want de meeste mensen zijn niet zo ruim behuisd dat je zo maar alles kunt bewaren. Laten we zeggen dat van de andere helft een kwart door de maker zelf wordt gehouden en gekoesterd, en de andere kwart zijn weg vindt naar de wanden, vensterbanken, schoorsteenmantels en tuinen in het vrienden- en kennissencircuit. Dan moeten er toch in de loop van de jaren in ieder Amersfoorts huisgezin meerdere kunstwerken terug te vinden zijn die ooit hier zijn vervaardigd? Neem eens de proef op de som, en kijk eens rond als je weer ergens op visite gaat. Grote kans dat dit verhaal klopt.
Etalage
Scholen in de Kunst kun je dus ook zien als een enorme productiefirma, gespecialiseerd in het maken van kunstzinnige woonaccessoires. Eigenlijk is dat een heel vervelend en badinerend woord, maar het is nou eenmaal zo dat we ook een etalage hebben. Denk maar aan cursistententoonstellingen, die het hele jaar door te zien zijn, vooral in het Eemhuis en in ICOON. Als het werk ooit thematisch bijeengebracht, mooi op soort en afmeting gerangschikt en perfect uitgelicht wordt tentoongesteld, dan gebeurt dat hier. Reken maar dat voor veel cursisten het best spannend is om naar buiten te komen met hun eindproduct. Toch vaak het resultaat van een langdurig proces met veel oefeningen, mislukte en half geslaagde pogingen en dan uiteindelijk dit, het beste wat ze tot nu toe kunnen, en wat wordt er dan van gezegd en gevonden?
Nou, dit: we zijn ongelofelijk blij om in een omgeving te mogen werken waar de inspanning en inspiratie, het plezier in het kunnen en het leren bijna letterlijk van de wanden valt af te lezen. Dat we ons mogen omgeven met een steeds wisselend decor van kleur en vormen, van nooit eerder geziene inkijkjes in de persoonlijke verbeelding van de werkelijkheid, die voor iedereen toch steeds anders is.
Op z’n plek
Het droeve lot van een verstoft beeldje op de vensterbank van een driekamerflat, tsja, daar kunnen we niets meer aan doen. Maar misschien is datzelfde beeldje ooit een glorieus onderdeel geweest van een tentoonstelling bij Scholen in de Kunst en was het daar en toen volkomen op z’n plek!