Ingeborg Verhoeven

Achtergrond 
• Ingeborg studeerde harp aan het Conservatorium Utrecht.
• Ze remplaceerde in de verschillende Nederlandse orkesten.
• Met duo’s en trio’s speelt ze kamermuziek.
• Ingeborg geeft sinds 2001 les aan Scholen in de Kunst.

Als docent
‘Natuurlijk wil ik mijn leerlingen plezier in harpspelen bijbrengen, maar ook plezier in muziek maken in het algemeen. Je kunt je ei erin kwijt. Ben je chagrijnig, dan kun je daar uitkomen door muziek te maken. En je kunt bereiken wat je zelf wilt, zonder competitie, waarbij je jezelf wel steeds weer overwint. Je leert harpspelen, maar er komt zoveel meer bij.’

De les
‘Ik benader mijn leerlingen vooral positief: ik wil ze motiveren en zo enthousiast maken, dat ze uit zichzelf dingen willen doen. In mijn aanpak schakel ik steeds tussen leerlingen, de een mag ik wel een beetje pushen, terwijl anderen daarvan dichtslaan. Ik ben flexibel in repertoire, als we de basis gehad hebben, kunnen ze hun zelf pad kiezen. Welke muziek past bij hen? Waar ligt hun hart? Ik laat ze overal van proeven, niet alleen klassiek. Nu heb ik bijvoorbeeld veel jongeren die gaan zingen bij het spelen – popliedjes of filmliedjes. Veel dingen voor piano en zang kunnen ook met harp. Dat is leuk voor jonge pubers, om zo de hobbel te nemen naar een stapje verder.’

Studeren
‘Ik verwacht dat mijn leerlingen zelf graag willen leren en dat ze daar iets voor willen doen – thuis studeren. Het prettige van de harp is dat hij altijd klaar staat om te spelen, je gaat er makkelijk even achter zitten. Bovendien klinkt het van het begin af aan al mooi, je kunt meteen liedjes spelen. Voordat het echt moeilijk wordt, kun je al aardig wat. Ik probeer mijn leerlingen zelf te leren studeren, alleen als ze heel jong zijn moeten ouders dat echt begeleiden. Maar helpen herinneren is fijn en meeleven is heel belangrijk! Ik heb nu zelf drie kinderen en zie ineens de andere kant van het oefenen, dat is nuttig. Als docent dacht ik vaak: ‘Hoe moeilijk kan het zijn, een kwartiertje per dag.’ Maar nu als moeder zie ik dat het soms anders gaat. Dat maakt het makkelijker voor mij te verzinnen wat ik kan doen om ze toch te laten studeren.’

Geluksmomentjes…
‘Oh die zijn er zoveel! Kinderen die heel blij zijn met zichzelf als ze heel hard gestudeerd hebben en me het resultaat laten horen. Of als ze zelf stukjes bedenken, liedjes met een verhaaltje. Of als het moeilijk is: ‘Ik kan het echt niet!’ we doen het drie keer in de les en dan het gezichtje: ‘Oh! Ik kan het wel!’