Annemieke van den Abbeele

Achtergrond
• Annemieke haalde haar diploma 1e graad docent tekenen en schilderen aan de Hoge School voor de Kunsten Utrecht.
• Ze is sinds 2003 verbonden aan Scholen in de Kunst.
• Naast het lesgeven werkt Annemieke als beeldend kunstenaar. 

Als docent
‘Ik houd veel van lesgeven en ben goed in het enthousiasmeren van een groep. Ik probeer van de cursisten een hechte club te maken, zodat een veilige sfeer ontstaat. Vandaaruit wil ik mijn leerlingen bijbrengen dat het beeld dat je van jezelf en je mogelijkheden hebt, de basis is van wat je gaat doen. Als je denkt: Oh nee, het wordt helemaal niks, dan breng je dat gevoel in je werkstuk. Iedereen kan wat maken, maar je moet wel iets overwinnen en denken: Zo, dit ga ik eens even doen!’  

De les
‘Heel intuïtief help ik leerlingen verder. Ik reik ze nieuwe dingen aan, laat ze kennismaken met verschillende materialen en zeg als iets niet werkt. Meestal bespreek ik individueel werk hardop terwijl ik naast iemand sta, in de hoop dat de anderen ook wat oppikken. Als we iets nieuws gaan doen, is demonstreren voor mij een belangrijk hulpmiddel. Verder heb ik een enorm beeldarchief dat ik kan inzetten om ideeën en technieken over te brengen. Soms werken we gedurende een paar weken aan een project, soms duurt een opdracht maar één les. Daarbij wissel ik serieus werken af met vrolijke momenten, en geef ik leerlingen naast pittige opdrachten ook werk dat met meer gemak aangepakt kan worden.’ 

Groene appel
‘Kinderen weten vaak niet wat ze precies willen leren, terwijl ze toch een verwachting hebben van de lessen. Dan is het goed te weten dat ik ze niet perfect leer tekenen. In de basiscursus laat ik ze vooral kennismaken met alle materialen. En ik zorg dat ze trots met iets naar huis kunnen gaan. Dus niet alleen werken voor de oefening.  

Als het aan hen ligt, zijn kinderen meestal snel klaar – daar begint mijn werk. Een groene appel wordt al gauw een appel die egaal groen is. Dus: “Jongens, we pakken geel, donkergeel, lichtgroen, hardgroen en blauw en daarmee maken we de groene appel. Let op: het steeltje moet in het gaatje en niet het gaatje op het steeltje. En kijk, de appel ligt op een tafel, met een kleedje en heeft een schaduw.” Dan zijn ze wel even bezig.’

Geluksmomentjes…
‘Als ik ervaar hoeveel ik terugkrijg van de kinderen. Ik geef een opdracht, daar gaan ze mee aan de slag en dan kunnen onvoorspelbare dingen gebeuren. Leerlingen vinden vaak heel andere oplossingen dan ik verwacht. Verrast worden, heerlijk!’