Gitaarensembles

Brenda Klein

‘Zo’n blij koppie dat elke week weer binnenkomt’

Achtergrond 

• Brenda volgde haar opleiding voor docerend en uitvoerend musicus aan het Conservatorium van Amsterdam bij Lex Eisenhardt. Aansluitend studeerde ze een jaar in Freiburg bij Professor Sonja Prunnbauer.
• Ze is sinds 1997 werkzaam bij Scholen in de Kunst.
• Als uitvoerend musicus maakte Brenda veel kamermuziek met zang en fluit. In de loop van haar carrière ontdekte ze dat haar hart lag bij het onderwijzen.

Als docent

‘Ik heb volgens mij eindeloos veel geduld. Als iets niet lukt, ervaren leerlingen dat dat niet erg is, we zoeken een oplossing. Ik wil mijn leerlingen het plezier laten ervaren van samen muziek maken en mijn doel is dat ze zelfstandig hun instrument leren bespelen. Het mooiste is als ze op een gegeven moment zelf naar de winkel gaan, een stuk kopen en weten hoe ze daaraan moeten beginnen. Ik vind belangrijk dat ik zelf als docent steeds nieuwe ideeën blijf opdoen. Ik volg bijvoorbeeld de Kodaly-cursus en dan kom ik helemaal enthousiast met nieuwe kennis de les in.’

De gitaarles

‘Uitgangspunt van mijn lessen is klassiek gitaar, vanzelfsprekend leer je noten lezen. Maar er kan zoveel op gitaar: Spaans, Zuid-Amerikaans, blues, het repertoire is heel breed. Ik ben gestructureerd, schrijf alles in het schriftje en zorg dat we doen wat er geoefend is en dat we het nieuwe huiswerk doornemen. Als het praktisch haalbaar is, laat ik leerlingen met z’n tweeën beginnen: samenspelen is het leukste wat er is. Vaak werkt de dynamiek van meerdere leerlingen heel stimulerend.’

Hard werken

‘Ik ben vriendelijk, maar er wordt hard gewerkt. Elk kind heeft daarbij een andere toon nodig, dat is de pedagogische kant die ik heel leuk vind. Ik ga ervanuit dat een leerling plezier heeft in het spelen, maar ook dat hij leert om de discipline op te brengen om elke dag te oefenen. Ouders vraag ik om daar op een goede manier mee om te gaan, vaak hangt het succes van een kind op zijn instrument daarvan af. Het gaat om belangstelling: “laat eens horen, hoe klinkt dat?”, en om structuur: jonge kinderen kunnen niet zelf regelen dat ze elke dag studeren. Dat is soms lastig voor ouders, maar het is een kwestie van gewoon doen, op een vaste plek, op een vast moment. Ga er maar een kwartiertje naast zitten.’ 

Geluksmomentjes…

‘Soms zijn leerlingen zo enthousiast, zo gemotiveerd, dan zit ik op het puntje van mijn stoel – alles wat ik erin stop krijg ik terug. Daar vlieg ik voor! Maar ook die kleintjes: zo’n blij koppie dat elke week weer binnenkomt. En ik leid het gitaarorkest CARAMBA! en gitaarensemble TORRES (leerlingen), dat is heel leuk en stimulerend.’

Susana Opanski

‘Het magische effect van muziek in hun ogen’

Achtergrond

• Susana komt oorspronkelijk uit Argentinië en woont sinds 1990 in Nederland.
• Ze volgde de Profesorado Superior de Guitarra, een masteropleiding in La Plata aan het Gilardo Gilardi conservatorium. Ook haalde ze daar haar bachelor fagot.
• Na haar opleiding speelde Susana fagot in symfonieorkesten, gaf ze gitaarles en maakte ze kamermuziek op zowel gitaar als fagot.
• Sinds 1993 werkt Susana bij Scholen in de Kunst. Ze geeft ook les in Soest en Utrecht. Namens Scholen in de Kunst is ze intermediair voor het Jeugdcultuurfonds. Ze zet zich graag in voor het toegankelijk maken van muziek voor iedereen.
• Ze werkt voor verschillende muziekeducatieprojecten en was de eerste Muziek Cultuurcoach van de stad Amersfoort. 
• Om in een behoefte van oud-leerlingen te voorzien, richtte ze in 2013 het Studenten Gitaar Ensemble Nederland op. 

Als docent

‘Alles wat ik doe, komt voort uit mijn enthousiasme, mijn liefde voor muziek en voor het lesgeven. Ik ben gestructureerd en ik vind het belangrijk dat kinderen zich ontwikkelen en progressie maken in de les. Daarnaast is het ook goed dat het soms even heel anders gaat: “Kom, nu iets geks!” en soms ga ik mee met wat zich voordoet op het laatste moment: “Over twee weken concert? Oké, we doen het gewoon!” We hebben meestal wel wat klaar om voor te spelen. Maar natuurlijk vraagt een leerproces in de eerste plaats structuur, methodiek en doelen.’  

Bijbrengen

‘Mijn streven is dat iedereen uiteindelijk mooi gitaar kan spelen, en dat het instrument de rest van hun leven een goede kameraad kan zijn, ook op momenten dat het minder gaat. Plezier in samenspelen wil ik ze ook bijbrengen, dat motiveert. Een instrument leren spelen is vaak een eenzame bezigheid, samenspelen maakt het sociaal. Hier op Scholen in de Kunst heb ik dan ook een gitaarensemble: Gitaar Camerata Eemland. Voorspelen is ook belangrijk, het is een oefening in presentatie, iets durven zeggen met je spel. Situaties op school, later aan de universiteit of op het werk worden dan minder spannend.’ 

Studeren

‘Volgens mij ben ik niet streng, ik benader de meeste dingen graag met humor. Maar ik eis wel betrokkenheid en discipline. Leerlingen hebben ook recht op een docent die hun mogelijkheden serieus neemt en die op basis daarvan inzet van ze vraagt. Ik weet niet of je slim wordt van muziek - dat hoor je vaak, maar ik weet wel dat je heel geconcentreerd moet werken om een stuk goed te spelen. Je leert heel compleet bezig zijn, op een gedisciplineerde manier. Je werkt cognitief: noten lezen en ritmes begrijpen; je motoriek is betrokken en je spreekt je gevoelens aan. Dat heeft met ontwikkelen van intelligentie te maken. Ik help ze met studeren door bijvoorbeeld samen een schema te maken voor het huiswerk. Hoeveel minuten besteed je op welke dag aan welk stukje, daarmee krijgen ze inzicht. Ouders vertellen weleens dat de planning die hun kind maakt op de middelbare school doet denken aan het gitaarschriftje.’  

Repertoire

‘Mijn les is gericht op technieken voor de klassieke gitaar. Maar het repertoire is heel breed. In Argentinië heeft iedereen een gitaar en naast de Zuid –Amerikaanse volksmuziek is daar ook het klassieke gitaarrepertoire heel bekend. Ik voel me verplicht de horizon van leerlingen te verbreden en geef ze dus niet alleen wat ze zelf al kennen. Popmuziek en blues horen natuurlijk ook bij de gitaar, en dat speel ik ook met veel plezier met de leerlingen. Met samenspelen leren ze dan akkoorden en melodieën daarbij. Sommige kinderen willen eigenlijk elektrische gitaar spelen, maar moeten van hun ouders beginnen met klassiek - een uitstekende basis. Het grappige is dat er dan leerlingen blijven hangen – die hadden niet verwacht dat je zoveel kon met klassiek gitaar.’  

Geluksmomentjes…

‘Als leerlingen een concours winnen, is dat natuurlijk een geluksmoment. Maar ook de kleine dingen: een jonge leerling die trots vertelt: “Mijn oma werd 70 en ik heb I like the flowers voor haar gespeeld.” Het allermooiste is als ik het magische effect van muziek terugzie in de ogen van de kinderen, of als ik dat hoor in hun spel.’