Sally Pittman (1960, Verenigde Staten) ademt textiel. Ze ontwerpt mode, maakt kunst én verbindt mensen via stof, kleur en draad. In het naaiatelier van de Kringloopwinkel Amersfoort werkt ze al jaren met vrouwen uit de hele wereld. Ze is creatief, duidelijk en warm. Iemand die ruimte geeft én richting. In haar workshops draait het niet alleen om maken, maar ook om ontmoeten. In Liendert/Rustenburg is zij gestart met het project Een tas met een verhaal.
"We hebben op dit moment een groepje met 5 vrouwen uit 3 verschillende landen in de workshop. Omdat het een kleine groep is, kunnen we persoonlijker werken. Een paar deelnemers kunnen al overweg met de naaimachine, maar dat is niet per sé nodig; ik heb die kennis en ik ben er om te helpen. Het gaat erom dat ze textiel leren bewerken op basis van hun verhaal, cultuur en textielgeschiedenis.
In de doelgroep, statushouders, spreekt niet iedereen even goed Nederlands, maar ook dat is niet per sé nodig. Zij vertellen hun verhaal met textiel uit hun cultuur. Ik heb heel veel tijdschriften, papier, canvas, lijm, stiften etc. waar ze eerst collages mee maken. Ook heb ik allerlei verschillende soorten stof, kralen, borduurgaren - eigenlijk alles voor stofbewerking - meegenomen naar de workshop en ze mogen alles gebruiken.
Er staan ook naaimachines en een lockmachine als ze dat nodig hebben. Ik vraag hen simpelweg wat ze mooi vinden, welke stoffen hen aanspreken, en dan kunnen we borduren, appliqueren of patchworken. Of ik print een ontwerp van hen op een stof. Het kan allemaal."
"Het leuke aan Amersfoort is dat het heel multicultureel is, dus er is veel te delen en van elkaar te leren. In de workshop komen we elkaar op een mooie nieuwe manier tegen, met mooie reacties. Zij leren van mij en van elkaar, ik van hen, dus iedereen leert iets nieuws. De vrouwen uit Eritrea vertellen over stoffen die ze uit Ethiopië haalden, een deelneemster uit Turkije maakt prachtige tekeningen op canvas en een andere cursist gaat kunst die ze mooi vindt op haar tas borduren. Het is allemaal heel persoonlijk en dat vind ik mooi.
Natuurlijk, taal is cruciaal in communicatie, en Nederlands is ook niet mijn moedertaal, maar dat maakt niet uit. We begrijpen elkaar heel goed en er is nieuwsgierigheid onderling. Op een of andere manier vinden we elkaar meer in handelingen dan in taal, dus in het voelen van de stof, de kleuren bekijken, en door elkaar stoffen en patronen te laten zien vertellen we elkaar ook heel veel over onszelf en waar we vandaan komen. Als vanzelf komen dan herinneringen naar boven en laten we zien wat we mooi vinden, los van hoe de wereld om ons heen in elkaar zit of wat onze persoonlijke omstandigheden zijn."
"De deelnemers doen wat zij mooi vinden, en die nieuwsgierigheid naar wat ze mooi vinden is wat hen beweegt en wat ik er zo bijzonder aan vind. Wat het voor mij persoonlijk bijzonder maakt is dat ik ook mijn verhaal en achtergrond in textiel kan delen met de deelnemers; ik kom tenslotte ook weer uit een andere cultuur, waardoor het voor mij een persoonlijk tintje krijgt.
We hebben nog een paar weken te gaan en dan is er eind juni een wijkfestival in Liendert/Rustenburg waar ze allemaal op een of andere manier hun tas gaan presenteren. Ze maken allemaal één tas. Niet voor de verkoop, maar voor zichzelf en om te laten zien tijdens het festival. De vrouwen doen eigenlijk vooral mee omdat ze gewoon leuk bezig willen zijn. Dat er nu langzaam banden worden versterkt is volgens mij heel organisch."
• Sally leest kookboeken en woordenboeken zoals andere mensen een roman lezen.
• Ook kookt ze met passie en haar versie van de traditionele Amerikaanse Cornbread Dressing is steevast het hoogtepunt.
Meer weten over Sally? Bekijk de docuserie De kracht van de kringloopwinkel | NPO Start
Sally Pittman, foto: Henry Krul