Abu Swaleh

Wat vind je het fijnste aan muziekdocent zijn?

“Ik doe dit vak alweer jarenlang met veel plezier. Het allerleukste vind ik het als mensen binnenkomen en nog nooit een djembé hebben aangeraakt en dat ze dan na korte tijd al kunnen trommelen. Je krijgt er meteen lekker veel energie van. Dan lopen ze vrolijk de les uit en dat maakt mij ontzettend blij. Ik geef les aan volwassenen en kinderen en die laatste groep denkt niet na, maar doet gewoon. Dat is extra fijn bij dit instrument, want zodra je te veel in je hoofd gaat zitten raak je vlot het ritme kwijt.”

Kun je wat meer over jezelf vertellen?

“Ik ben iemand die overal de positieve kant van ziet. Als er een probleem is dan zoek ik altijd naar een oplossing. Ik zal niet snel somberen. Behalve djembé speel ik ook Afrikaanse fluit, percussie en mondharmonica. Muziek is heel belangrijk voor me, zonder muziek zou ik niet kunnen leven of zou ik depressief worden. Als je eenmaal in dat trommelritme zit, dan raak je een beetje in trance. Heerlijk. Dat fijne gevoel, die liefde voor de trommel, die hoop ik op mijn cursisten over te brengen.”

Hoe raakte jijzelf verknocht aan de djembé?

“Zelf kom ik uit Kenia waar ik ben opgegroeid met de djembé, het instrument dat in West-Afrika door mijn verre voorouders als communicatiemiddel werd gebruikt. Om elkaar te waarschuwen of te roepen. Pas nadat witte mensen het continent bezochten, werd het meer een instrument. Ik ben dol op de klank en het is echt een instrument dat je met je hele lijf en hart bespeelt: dat past goed bij me.”

En de les zelf, kun je daar iets over vertellen?

“Vaak vertel ik in de eerste lessen iets over de achtergrond van het instrument en hoe deze bijzondere muziek zich verder heeft ontwikkeld. Dat vind ik belangrijk, zodat je ook echt contact kunt maken met het instrument. En natuurlijk werken we aan techniek en leren ze de tonen kennen, dat is de basis. Omdat dit een instrument is waarbij samenspel erg belangrijk is, focus ik me daar ook op. Je moet elkaar leren aanvoelen, zodat het een mooi geheel wordt. Djembéles is echt een groepsgebeuren, dat is de helft van het plezier.”

Wist je dit al van Abu?

Als Abu niet aan het werk is, geniet hij van zijn gezin. Al zijn kinderen bespelen een instrument, het is er vaak een gezellige muzikale boel.

Achtergrond

Abu Swaleh groeide op in Kenia waar hij percussie speelde bij het Keniaanse nationale ballet in Nairobi. Toen hij in de jaren negentig naar Nederland kwam, ontdekte hij dat de djembé nog niet zo bekend was en ging hij lessen geven. Hij volgde intensieve cursussen bij de bekende meesterpercussionist Mamady Keita uit Guinee. Jarenlang speelde Abu in diverse djembé- en percussiegroepen, zoals Africa Soli en Jamou Jamou. Ook had hij enige jaren een eigen djembégroep. Naast zijn lessen bij Scholen in de Kunst werkt Abu bij Kwintes.